Koester de Paardenbloem!

Laatst liep ik tijdens mijn lunch een rondje tussen de hagelbuien door, toen mijn oog viel op een plek heldergeel tussen het verder nog winterse groen. Een vroege Paardenbloem, Taraxacum officinale, in bloei. Eenmaal dichterbij bekeken, als ecoloog gaat dat bijna automatisch, bleek in elke bloem een andere soort wilde bij te zitten, schuilend tegen wind en hagel, en snoepend van het eerste stuifmeel.

Zo heel vroeg in het seizoen bloeit er nog niet zo veel, dus elke inheemse bloeier is dan welkom voor de vroege bijen en andere insecten die dan al op pad zijn. De Paardenbloem is daar één van en is vooral geliefd omdat het zo veel stuifmeel geeft. Wist je dat de paardenbloem door meer dan 100 soorten Nederlandse wilde bijen wordt bezocht? Er is geen enkele inheemse bloem die bezoek ontvangt van zoveel verschillende soorten wilde bijen. (Wageningen University & Research)

In strakke gazons, moes- en volkstuinen, tussen stoeptegels en zelfs tussen de fruitboomgaarden wordt de Paardenbloem vaak als een ongewenst onkruid gezien. Uitsteken, wegschoffelen, afmaaien, weg ermee! Maar voor die 100 soorten wilde bijen betekent dat ook: weg voedsel! En tijdens een hagelbui niet eens meer een schuilplek… Best zonde eigenlijk. En waarom? Want zeg nou zelf, dat geel spat er van af, en doet niet onder voor een narcis, krokus of forsythia, zo’n geel zonnetje in het gras.

Dus: koester de Paardenbloem! De volgende verkleumde wilde bij is je dankbaar.